“We willen grote bedrijven aansporen om meer sociale en ecologische impact te maken”, aldus Everaarts. Namens die grote bedrijven zat Taco Kingma van zuivelbedrijf Friesland Campina aan tafel, die gelooft dat zijn bedrijf kan verduurzamen door goede afspraken te maken binnen de productieketen. Van boer tot fabrikant en consument.

“Maar het melkpak verdwijnt in uiteindelijk in de prullenbak”, zegt Everaarts. “Bijna alles dat we kopen heeft een beperkte houdbaarheid en wordt weggegooid.” Daarom bedacht de ondernemer de Dopper, een navulbare waterfles van duurzaam hard plastic, als alternatief voor de standaard PET-flessen.

Sinds de start in 2010 ging Dopper anderhalf miljoen keer over de toonbank. “We breiden nu uit naar Duitsland en Brazilië”, vertelt Everaarts. “Niet via dure vestigingen, maar met de hulp van lokale ambassadeurs.”

Vijf procent van de omzet van Dopper gaat naar duurzame projecten. En er blijft voldoende over voor een commercieel gezond bedrijf,  benadrukt de ondernemer. “Ook met een duurzaam bedrijfs-DNA is winst te behalen.

Hetzelfde geldt voor Tony’s Chocolonely, de fairtrade chocolademakers wisten in korte tijd en zonder marketingbudget de Nederlandse markt te veroveren. De netto-omzet groeide over 2012 met 85 procent tot 4,5 miljoen euro.

Het in 2006 opgerichte bedrijf koopt zijn cacao direct in bij boeren, betaalt standaard minder salaris en laat personeel elke dag chocolade meenemen om uit te delen. “We breiden komend jaar uit naar Europa en de VS”, zegt ketenregisseur Arjen Boekhold.

“Kijk zo kan het ook”, lijken de sociale ondernemers te willen zeggen. “Er is veel wantrouwen tegen wereldverbeteraars”, zegt Willemijn Verloop van Social Enterprise NL. “De omslag naar duurzaam ondernemen gaat wat mij betreft veel te langzaam in Calvinistisch Nederland.”

De ondernemers sporen andere ondernemers dan ook aan om hun duurzame businessmodellen te kopiëren. “We willen onze impact vergroten, niet onze beurswaarde.”